Κορδιολής Νικόλαος

Η Ελληνική Αντικαρκινική Εταιρεία συμβάλλει με τις παροτρύνσεις της για την καλή υγεία, αρχής γενομένης από τους νέους, γι’  αυτό και πρότεινε – εκτός των άλλων – δια των προγραμμάτων της προς το Υπ. Παιδείας να αυξηθεί και ο διατιθέμενος εβδομαδιαίος χρόνος γυμναστικής στα σχολεία.

Η άσκηση, απλό βάδισμα, ή με ποιο γρήγορο ρυθμό, τρέξιμο, αναρρίχηση στα βουνά, η κολύμβηση, όπως και άλλες σωματικές δραστηριότητες, είναι εκτός τωνάλλων και θεραπευτικές για συγκεκριμένες παθήσεις του μυοσκελετικού συστήματος. Τα θαλάσσια σπορ και όσα απαιτούν κινητικότητα και συμμετοχή όλων των συστημάτων του οργανισμού, η ιππασία, η κηπουρική, η ενασχόληση στο σπίτι χωρίς όμως άγχος κ.λ.π αποτελούν ένα επιπλέον συνοδευτικό κατάλογο των  μορφών της άσκησης.

Αφιερώνεται στις εθελόντριες της Ελληνικής Αντικαρκινικής Εταιρείας και σε όλες τις εθελοντικές οργανώσεις ασθενών και φίλων, για τη σημαντική προσφορά τους στην προάσπιση των δικαιωμάτων των πασχόντων από νεοπλασματικά νοσήματα στη χώρα μας.

Ιδιαίτερη τιμή αποδίδεται σε όλους τους λειτουργούς υγείας οι οποίοι εργάζονται με περισσή αυταπάρνηση κάτω από αντίξοες και επικίνδυνες συνθήκες την παρούσα χρονική περίοδο.

Ο Εθελοντισμός προσφορά στην στήριξη του Καρκινοπαθή
Από τον Δρ. Ν. Κορδιολή

Εισαγωγή

Σε ένα λεξικό εννοιών του 1995 από μεγάλο εκδοτικό οίκο Αθηνών, δεν αναφέρεται η έννοια του εθελοντή ή του εθελοντισμού.

Στο επίτομο ερμηνευτικό λεξικό του Δημητράκου το 1955 καταγράφεται μόνο η έννοια του εθελοντή, ως «ο αυτοπροαιρέτως προσφερόμενος να πράξει τι, ή ο εκουσίως κατατασσόμενος στον στρατό μαζί με την έννοια εθελοντισμός αναφερομένη μόνο στον εθελοντή στρατιώτη».

Τέλος, στο λεξικό της Νέας Ελληνικής Γλώσσας του Γ. Μπαμπινιώτη το 2008 ο «εθελοντισμός» είναι η οργανωμένη προσφορά υπηρεσιών στο κοινωνικό σύνολο, χωρίς απαίτηση ανταλλάγματος … κ.α.

Από τότε πέρασαν αρκετά χρόνια και ο εθελοντισμός για επί μέρους κοινωνικές δράσεις δίνει και παίρνει, με αποκορύφωμα την σχετικά πρόσφατη εθελοντική παρουσία χιλιάδων ατόμων με σκοπό την διευκόλυνση π.χ. των Ολυμπιακών Αγώνων, κ.ο.κ.  Παρά το γεγονός όμως ότι οι Ελληνικές εφημερίδες διαπιστώνουν ρεύμα υπέρ του εθελοντισμού, από την διερεύνηση σχετικού ερωτηματολογίου διαφαίνεται ότι το 61% των ερωτηθέντων, ουδέποτε συμμετείχε σε κάποια μορφή εθελοντικής προσπάθειας, 13% είχε αρκετές συμμετοχές, 20% λίγες ή περιστασιακές.

Σήμερα, παρά την αλλαγή νοοτροπίας, η εθελοντική προσφορά κατά τη διάρκεια καταστροφικών γεγονότων όπως, φωτιές, σεισμοί, πλημμύρες κ.α. είναι ιδιαιτέρως σημαντική, όμως στον ογκολογικό ασθενή είναι περιορισμένη και προσελκύει λίγους νέους εθελοντές.

Ιδιαιτέρως όμως σημαντική είναι η παρουσία των συλλόγων ογκολογικών ασθενών ή των συλλόγων φίλων και συγγενών τους, οι οποίοι τα τελευταία χρόνια εμφανίζουν έντονη δραστηριότητα μεταξύ άλλων, όσον αφορά την ανάδειξη και διεκδίκηση πάσης φύσεως δικαιωμάτων των ασθενών κ.ο.κ

Σχετικά πρόσφατα, με την αναφορά στο έτος εθελοντισμού ή την παγκόσμια ημέρα εθελοντισμού διαπιστώθηκε ότι σε όλα τα Υπουργεία λειτουργεί ειδικό τμήμα. Ειδικότερα στο Υπουργείο Υγείας, στη γενικότερη Διεύθυνση Κοινωνικής Αντίληψης και Αλληλεγγύης, το Τμήμα Εθελοντισμού και πιστοποίησης φορέων λέγεται ότι ασχολείται με τα σχετικά θέματα, γι’ αυτό επικοινωνεί με σκοπό τη συλλογή λεπτομερών δράσεων και στόχων των εθελοντικών φορέων.

Το ίδιο ενεργή δράση σχετική με τον Εθελοντισμό, αναπτύσσεται από την αρμόδια διεύθυνση της Περιφέρειας Αττικής αλλά και άλλες παρόμοιες αρχές.

Σε ορισμένα Ευρωπαϊκά Κράτη ο εθελοντισμός κατέχει δεσπόζουσα θέση στα δρώμενα της χώρας, π.χ. στην Ιταλία.

Εθελοντισμός, με απλά λόγια, είναι η οργανωμένη αντίληψη παροχής βοήθειας σε μεμονωμένα άτομα ή συγκεκριμένες ηλικιακές ομάδες. Εθελοντής είναι το άτομο που συμμετέχει σε οργανωμένες ομάδες που σαν στόχο έχουν την χωρίς αμοιβή προσφορά.

Η αυτόβουλη παροχή βοήθειας με τη θέληση του ατόμου – εθελοντή καταγράφεται από την αρχαιότητα, ενώ στα χρόνια της Χριστιανοσύνης εκδηλώνεται με βάση την εντολή αγάπα τον πλησίον σου ως εαυτόν όλο και περισσότερο. Την εποχή των διωγμών του Χριστιανισμού και αργότερα στη Βυζαντινή και Μεταβυζαντινή περίοδο, είχαν οργανωθεί από τον Μ. Βασίλειο οι «Βασιλιάδες» κέντρα – νοσοκομεία – γηροκομεία, για την στήριξη των ασθενών των πτωχών και των αδυνάτων.

Η έξαρση του εθελοντισμού και στην συνέχεια, ίδρυση εθελοντικών οργανώσεων πήρε άλλη μορφή, μετά τον πρώτο παγκόσμιο πόλεμο και σήμερα μιλάμε πλέον για μία παγκόσμιας εμβέλειας εθελοντική προσπάθεια, η οποία αποτελεί ανάγκη όλων.

Διαβάστε την συνέχεια του κειμένου στον παρακάτω σύνδεσμο

Μια από τις σημαντικότερες πρόσφατες αλλαγές στο χώρο της υγείας διεθνώς υπήρξε το αυξανόμενο ενδιαφέρον για την παροχή πρωτοβάθμιας φροντίδας υγείας και την πρόληψη. Οι κοινωνίες άρχισαν να συνειδητοποιούν τα όρια της σύγχρονης θεραπευτικής – νοσοκομειακής ιατρικής απέναντι στα μείζονα προβλήματα υγείας της εποχής μας, που προκαλούνται από τον καρκίνο, τα καρδιαγγειακά νοσήματα, τα ατυχήματα, τις ψυχικές διαταραχές, τις χρόνιες εκφυλιστικές παθήσεις, το ΑIDS κ.α. Ταυτόχρονα, οι κρατικοί προϋπολογισμοί όλο και περισσότερο δυσκολεύονται ή και αδυνατούν, να ανταποκριθούν στις διογκούμενες δαπάνες για την υγεία, που στη συντριπτική τους πλειοψηφία καλύπτουν ανάγκες κατεξοχήν, του νοσοκομειακού τομέα.

Οι βασικοί στόχοι της Προαγωγής Υγείας, είναι α) η πρόοδος στην εξέλιξη του φυσικού και κοινωνικού περιβάλλοντος με την υιοθέτηση υγιεινών συμπεριφορών, β) η αναβάθμιση των ευρύτερων παραγόντων που επηρεάζουν την υγεία, που είναι οικονομικοί, περιβαλλοντικοί, κοινωνικοί κ.α. προϋποθέτουν όμως, μεγάλο αριθμό δράσεων π.χ., διατροφική πολιτική, στέγαση, αντιμετώπιση του καπνίσματος, επιδεξιότητες προσαρμογής, κοινωνική υποστήριξη κα. Κατά συνέπεια, η Προαγωγή Υγείας εκτός από τη συνεργασία των υπηρεσιών υγείας, στηρίζεται και στη συμβολή όλων των φορέων που σχετίζονται με τους ευρύτερους αυτούς παράγοντες. Στο πλαίσιο αυτής της συνεργασίας, η Προαγωγή Υγείας συνδυάζει ποικίλες και αλληλεπικαλυπτόμενες μεθόδους προσέγγισης, όπως η επικοινωνία, η εκπαίδευση η νομοθεσία, τα οικονομικά μέτρα, οι οργανωτικές αλλαγές, η ανάπτυξη της κοινότητας, καθώς και αυτογενείς τοπικές δραστηριότητες κατά των κινδύνων, που απειλούν την υγεία.

Η διαμόρφωση πολιτικών Προαγωγής Υγείας μπορεί έτσι να σχετιστεί και να ενοποιηθεί με άλλες πολιτικές, όπως της εργασίας, της στέγασης, των κοινωνικών υπηρεσιών, της πρωτοβάθμιας φροντίδας υγείας κ.ο.κ Επίσης, από τη στιγμή που η Προαγωγή Υγείας αποτελεί ευρύτερη δραστηριότητα στο χώρο της υγείας και της κοινωνίας και όχι απλώς ιατρική υπηρεσία, όλοι οι επαγγελματίες υγείας, οι κοινωνικοί επιστήμονες, οι εκπαιδευτικοί, οι περιβαλλοντολόγοι κ.α., διαδραματίζουν σημαντικό ρόλο στην ανάπτυξή της.

Στο επίκεντρο της προσπάθειας όλων αυτών των δυνάμεων βρίσκεται η εξασφάλιση της πρόσβασης στην υγεία, δηλαδή η μείωση των σχετικών ανισοτήτων και η αύξηση των ευκαιριών για βελτίωση της υγείας. Η επιδίωξη αυτή συνεπάγεται αλλαγές στις 2 πολιτικές του κράτους, ενίσχυση των σχετικών δομών και της κοινωνικής υποστήριξης, επανασχεδιασμό των υπηρεσιών υγείας, καθώς και ουσιαστική συμμετοχή του κοινού, με την ανάπτυξη δράσεων σε ατομικό και κοινοτικό επίπεδο ώστε να καθίστανται τα άτομα ικανά να αναλαμβάνουν αυθόρμητα ή οργανωμένα υπεύθυνη στάση για την υγεία τους και να διευκολύνεται έτσι ο εντοπισμός των προβλημάτων και η λήψη των σωστών αποφάσεων.

Η ανάγκη ενεργού συμμετοχής των ατόμων στην προάσπιση της υγείας απορρέει από τη σύγχρονη αντίληψη, που ταυτίζει την υγεία με τη δυνατότητα που έχει ένα άτομο ή μια ομάδα, από τη μια, να πραγματοποιεί τις επιθυμίες του/της και να ικανοποιεί τις ανάγκες του/της και από την άλλη, να μεταβάλλει το περιβάλλον ή να προσαρμόζεται σε αυτό. Επομένως, η υγεία θα πρέπει να θεωρείται συντελεστής της καθημερινής ζωής, που καθορίζεται από κοινωνικές και προσωπικές δυνατότητες και ικανότητες. Η ενεργοποίηση του πληθυσμού απαιτεί πλήρη και συνεχή πρόσβαση στην πληροφόρηση για θέματα υγείας, με τη μετάδοση όλων των σχετικών πληροφοριών στο σύνολο του πληθυσμού, κυρίως μέσα από τις διαδικασίες διάδοσης των νέων κανόνων Αγωγής Υγείας.

Εξάλλου η ένταξη της Αγωγής Υγεία στην ευρύτερη στρατηγική της Προαγωγής Υγείας αποτελεί θετική υπέρβαση της διαμάχης για το αν η συμπεριφορά ή το περιβάλλον διαδραματίζουν τον πρωτεύοντα ρόλο στη διαμόρφωση των φαινομένων της υγείας και της αρρώστιας. Η συμπεριφορά καθορίζεται σε μεγάλο βαθμό και από το περιβάλλον. Όμως και το περιβάλλον διαμορφώνεται και από την επίδραση της ανθρώπινης συμπεριφοράς. Καμία ουσιαστική αλλαγή δεν μπορεί να επέλθει στη συμπεριφορά, αν δεν υπάρχουν οι κατάλληλες περιβαντολλογικές συνθήκες και καμία αναβάθμιση του περιβάλλοντος δεν μπορεί να επιτευχθεί χωρίς την ενεργό συμμετοχή του ανθρώπινου παράγοντα. Γι’ αυτό και η Προαγωγή της Υγείας που συνοδεύει την συμπεριφορά με το περιβάλλον αποτελεί για τον 21ο αιώνα βασική προτεραιότητα ως προς την άσκηση μιας σύγχρονης πολιτικής υγείας.

Η ανάδειξη της υγείας σε σημαντική προτεραιότητα σε όλους τους τομείς της ασκούμενης πολιτικής, η ενίσχυση της κοινωνικής συνοχής, ο εκσυγχρονισμός των υπηρεσιών υγείας, καθώς και η καλύτερη κατανόηση των φαινομένων της υγείας και της αρρώστιας αποτελούν βασικές εγγυήσεις ώστε το σύνθημα «Υγεία για όλους τον 21ο αιώνα» να μην αποτελεί ένα ουτοπικό συμβολισμό, αλλά μια συνεχώς διευρυνόμενη πραγματικότητα.

Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο στο παρακάτω αρχείο

[elfsight_pdf_embed id=”4″]

Ο Εθελοντισμός προσφορά στην στήριξη του Καρκινοπαθή
Από τον Δρ. Ν. Κορδιολή

Εισαγωγή

Σε ένα λεξικό εννοιών του 1995 από μεγάλο εκδοτικό οίκο Αθηνών, δεν αναφέρεται η έννοια του εθελοντή ή του εθελοντισμού.

Στο επίτομο ερμηνευτικό λεξικό του Δημητράκου το 1955 καταγράφεται μόνο η έννοια του εθελοντή, ως «ο αυτοπροαιρέτως προσφερόμενος να πράξει τι, ή ο εκουσίως κατατασσόμενος στον στρατό μαζί με την έννοια εθελοντισμός αναφερομένη μόνο στον εθελοντή στρατιώτη».

Τέλος, στο λεξικό της Νέας Ελληνικής Γλώσσας του Γ. Μπαμπινιώτη το 2008 ο «εθελοντισμός» είναι η οργανωμένη προσφορά υπηρεσιών στο κοινωνικό σύνολο, χωρίς απαίτηση ανταλλάγματος … κ.α.

Από τότε πέρασαν αρκετά χρόνια και ο εθελοντισμός για επί μέρους κοινωνικές δράσεις δίνει και παίρνει, με αποκορύφωμα την σχετικά πρόσφατη εθελοντική παρουσία χιλιάδων ατόμων με σκοπό την διευκόλυνση π.χ. των Ολυμπιακών Αγώνων, κ.ο.κ. Παρά το γεγονός όμως ότι οι Ελληνικές εφημερίδες διαπιστώνουν ρεύμα υπέρ του εθελοντισμού, από την διερεύνηση σχετικού ερωτηματολογίου διαφαίνεται ότι το 61% των ερωτηθέντων, ουδέποτε συμμετείχε σε κάποια μορφή εθελοντικής προσπάθειας, 13% είχε αρκετές συμμετοχές, 20% λίγες ή περιστασιακές.

Σήμερα, παρά την αλλαγή νοοτροπίας, η εθελοντική προσφορά κατά τη διάρκεια καταστροφικών γεγονότων όπως, φωτιές, σεισμοί, πλημμύρες κ.α. είναι ιδιαιτέρως σημαντική, όμως στον ογκολογικό ασθενή είναι περιορισμένη και προσελκύει λίγους νέους εθελοντές.

Ιδιαιτέρως όμως σημαντική είναι η παρουσία των συλλόγων ογκολογικών ασθενών ή των συλλόγων φίλων και συγγενών τους, οι οποίοι τα τελευταία χρόνια εμφανίζουν έντονη δραστηριότητα μεταξύ άλλων, όσον αφορά την ανάδειξη και διεκδίκηση πάσης φύσεως δικαιωμάτων των ασθενών κ.ο.κ

Σχετικά πρόσφατα, με την αναφορά στο έτος εθελοντισμού ή την παγκόσμια ημέρα εθελοντισμού διαπιστώθηκε ότι σε όλα τα Υπουργεία λειτουργεί ειδικό τμήμα. Ειδικότερα στο Υπουργείο Υγείας, στη γενικότερη Διεύθυνση Κοινωνικής Αντίληψης και Αλληλεγγύης, το Τμήμα Εθελοντισμού και πιστοποίησης φορέων λέγεται ότι ασχολείται με τα σχετικά θέματα, γι’ αυτό επικοινωνεί με σκοπό τη συλλογή λεπτομερών δράσεων και στόχων των εθελοντικών φορέων.

Το ίδιο ενεργή δράση σχετική με τον Εθελοντισμό, αναπτύσσεται από την αρμόδια διεύθυνση της Περιφέρειας Αττικής αλλά και άλλες παρόμοιες αρχές.

Σε ορισμένα Ευρωπαϊκά Κράτη ο εθελοντισμός κατέχει δεσπόζουσα θέση στα δρώμενα της χώρας, π.χ. στην Ιταλία.

Εθελοντισμός, με απλά λόγια, είναι η οργανωμένη αντίληψη παροχής βοήθειας σε μεμονωμένα άτομα ή συγκεκριμένες ηλικιακές ομάδες. Εθελοντής είναι το άτομο που συμμετέχει σε οργανωμένες ομάδες που σαν στόχο έχουν την χωρίς αμοιβή προσφορά.

Η αυτόβουλη παροχή βοήθειας με τη θέληση του ατόμου – εθελοντή καταγράφεται από την αρχαιότητα, ενώ στα χρόνια της Χριστιανοσύνης εκδηλώνεται με βάση την εντολή αγάπα τον πλησίον σου ως εαυτόν όλο και περισσότερο. Την εποχή των διωγμών του Χριστιανισμού και αργότερα στη Βυζαντινή και Μεταβυζαντινή περίοδο, είχαν οργανωθεί από τον Μ. Βασίλειο οι «Βασιλιάδες» κέντρα – νοσοκομεία – γηροκομεία, για την στήριξη των ασθενών των πτωχών και των αδυνάτων.

Η έξαρση του εθελοντισμού και στην συνέχεια, ίδρυση εθελοντικών οργανώσεων πήρε άλλη μορφή, μετά τον πρώτο παγκόσμιο πόλεμο και σήμερα μιλάμε πλέον για μία παγκόσμιας εμβέλειας εθελοντική προσπάθεια, η οποία αποτελεί ανάγκη όλων.

Ο Εθελοντισμός προσφορά στην στήριξη του Καρκινοπαθή